Hallingelille

De grens is over gevaren. De eerste (en enige) kilometers die we niet eigenbenig afgelegd hebben tijdens onze fietstocht richting Denemarken. Nadat we in Puttgarden, Duitsland, een plensbui van jewelste over ons heen kregen en geen idee hadden waar in godsnaam wij als fietsers de boot op moesten - en dus doodleuk in de file van auto's, vrachtwagens en caravans terechtkwamen - lukte het ons dan toch om de overkant, Rødbyhavn, te bereiken. Een vreemde eerste indruk van Denemarken: geen richtingaanwijzers voor fietsreizigers zoals wij. We hebben dan maar onze neuzen gevolgd én uiteindelijk vonden we met behulp van onze trappers de weg naar onze eerste, Deense slaapplek: een frisgeurende, maar vooral warme paardenstal! In, tussen en op het hooi brachten we onze nacht door.

De volgende dag staken we de brug tot in Vordingborg over. Een eindeloze brug - of zo voelde het  dan toch - doemde voor ons op en de wind deukte genadeloos op ons in. Gelukkig waren we net op tijd om onze regenhoezen op te bergen anders lagen ze nu ergens te dobberen op de bodem van de zee. Het was een hard staaltje trappen, concentreren om geen enkele paal te rammen en vooral proberen om tussen de windhozen door, de pedalen draaiende te houden.

En zo haalden we na een fietsmarathon van vijf dagen door Duitsland en Denemarken ons eerste Deense project: Hallingelille. Dit kleine ecodorp heeft met Susanna Maxen een fervente voorvechtster achter zich. Zij zat reeds sinds 1994 met de creatie van een ecodorp in haar hoofd. Geen gemakkelijk karweitje zo bleek: jarenlang heeft ze gestreden om haar ecovillage te kunnen ontwikkelen, tot ze in 2004 de toestemming kreeg om te bouwen. Maar als je nu ziet hoe het resultaat eruitziet, dan kunnen wij maar één ding zeggen: straffe madam!

Susanna showing us her self designed
 house made out of hennep

Hun gemeenschapshuis werd ons 'toevluchtsoord' voor enkele dagen. Daar vinden gedurende de hele week verschillende activiteiten plaats: zo kan je de zaaltjes gebruiken om zelf workshops te geven, - verschillende bewoners hebben 'last' van een creatieve geest en kunnen op die manier hun kennis delen met iedereen die daar zin in heeft. Van glascreaties, tot cursus 'ecovillages' en communicatietechnieken, zowat alles is mogelijk - ook is er een grote keuken geïnstalleerd waar tweewekelijks gemeenschappelijk gekookt wordt voor de mensen van Hallingelille. Wij mochten mee helpen koken en achteraf uiteraard uitgebreid tafelen. De salade met wilde kruidenmengeling kenden we ondertussen, - zie Steyerberg - maar nu kregen we ook vegetarische 'vleesballetjes' op ons bord en versgebakken speltbrood. En alles werd gemaakt met biologische producten, een absolute voltreffer.

Een twintigtal huizen staan te blinken in de weerkaatsing die je ziet in het meer gelegen in het midden van het domein. Iedere inwoner kreeg de kans om zijn of haar eigen huis zelf te ontwerpen en maken. Zo is er een veelhoekig huis met groen dak aanwezig, net zoals dakpannen gemaakt uit oude autobanden en zelfs een huis helemaal opgebouwd uit hennep - je zou voor minder beginnen zweven. Iedereen vindt zijn plaatsje daar in Hallingelille. Dat zit bij hen in de geest: mensen kiezen helemaal zelf of ze hier willen wonen. Vrijheid blijkt een belangrijk woord te zijn binnen deze groep mensen. Zo vindt iedereen ook zijn eigen systemen om hun huis zo ecologisch mogelijk te maken.

Annette Christina Hansen is op dit moment 'president' van de ecologische gemeenschap. Zij vertelde dat er jaarlijks een budget wordt vastgelegd waarmee de inwoners gemeenschappelijke aankopen en dergelijke bekostigen. Als je die dingen die de gemeenschap ter beschikking geeft ook ten volle benut, dan blijkt dat het 'eco-leven' ook effectief wel goedkoper is dan wanneer je er helemaal alleen voor staat. Zo is er onder andere een gemeenschappelijk 'washok' en een gemeenschappelijke tuin waaruit ze heel wat van hun groentjes halen. Elke inwoner helpt uiteraard om de gemeenschappelijke zaken te onderhouden. Zo kan je jezelf opgeven om enkele uren in de tuin te spenderen, of om er voor te zorgen dat het gemeenschapshuis altijd piekfijn in orde is.

The communal house (our residence during our stay :-))

Hoe vrij het ook is, een beetje regeling is een must. En dat er soms discussies zijn, is moeilijk te vermijden. Het feit dat de mensen van Hallingelille over deze zaken kunnen praten en dat er ook naar oplossingen gezocht wordt, toont aan dat 'samenleven' mits enige ondersteuning gewoon heerlijk kan zijn. Dit stukje groen in het hartje van Zeeland, Denemarken, toont aan dat families, gepensioneerden, jongelui enzovoort elk hun eigen plekje kunnen vinden op het platteland zonder helemaal afgesloten te zijn van hun eigen leefwereld.

En wij? Wij zijn alweer helemaal geïnspireerd. Deze mensen halen zowel individueel als in groep het beste in zichzelf en hun medebewoners naar boven. De combinatie van deze sociale, creatieve, vrije én tegelijkertijd ecologische plaats doet ons alvast dromen ...

Hallingelille

The border is crossed. We took the ferry from Germany to Denmark, the first (and only) kilometers our own legs haven't completed. After a heavy rain shower in Puttgarden, Germany, where we had no idea where the hell we as bikers had to take the boat - and so end up in the line of cars, trucks and caravans - we managed to reach the other side: Rødbyhavn. A first impression of Denmark: no idea where we as cyclist had to go to. So we just followed our noses and in the end we found a way to our first Danish sleeping spot: a fresh smelling but most of all warm horse stable! In, between and on top of the hay we spent our first night in Denmark.

The next day we crossed the bridge to Vordingborg, an never ending bridge - that was how it felt anyway. The wind mercilessly swept us from one side to the other. Fortunately we put away our rain covers just in time, otherwise they would be on the bottom of the sea right now. We had to keep focussed not to ram any pole and to keep the pedals going in between the whirlwinds.

And so it came that, after a cycling marathon of five days through Germany and Denmark, we reached our first Danish project 'Hallingelille'. Susanna Maxen is the front fighter of this small eco village. Not an easy job so it seemed. She started creating it in her mind in 1994 but it was not untill 2004 she got the necessary permissions to build. If you see the place now you know it: she's a strong woman.

Their communal house became our residence for a couple of days. During the week a lot of activities take place. The residents can use the house for workshops - a lot of residents have a creative mind, so the community house is perfect to spread their word! From glasscreations to a course ecovillages and communication techniques ... everything is possible - there is also a huge kitchen where they can make a communal dinner, twice a week. We could join them and enjoyed the meal. We were already used to the salad with wild herbs - remember Steyerberg - but now we could also try the 'vegetarian meatballs' and fresh baked spelt bread. Everything was made out of biological products, a real hit!

Twenty houses are shining in the reverberations of the lake which is the centre of the domain. Every inhabitant got the chance to design his or her home. There is a polygonal house with a green roof, a house with a roof made out of old tires, one that is totally made out of hennep - one would start floating for less than that - and so on and so on. Everybody finds his place in Hallingelille. And that is the spirit: people choose if they want to live here or not. Nobody decides if they can or not. If they want to live in Hallingelille, it means it's the right place for them. Freedom seems a very important word in this ecovillage.

Roof made out of old tires

At this moment, Annette Christina Hansen is the 'president' of the ecological community Hallingelille - this rotates from time to time, so there is no real 'boss' or anything. She told us that the inhabitants determine an annually budget for the communal costs. If you use those communal things, 'eco life' is cheaper than when you're on your own. There is a communal 'laundry room' and a communal garden where they can get their vegetables and herbs. Every inhabitant of course helps to maintain the joint places. You can choose if you want to help in the garden or do your thing in the common house,...

As free as it is, a bit of regulation is necessary. And of course there are some little discussions from time to time. The fact that the people of Hallingelille can talk about these matters and that they always find solutions, shows that 'living together', with a little bit of support, can be great. This piece of green in the heart of Sjaelland, Denmark, shows that families, seniors, youth, ... can all find there place on the countryside without being isolated from their own lifeworld.

 

And we? We were again totally inspired. These people are getting the best out of themselves and others. The combination of this social, creative, free and at the same time ecological place makes us dream ...