Eco community in de bergen

Woensdag verlieten we onze rustige thuishaven in Rio Claro om hogergelegen oorden te verkennen. Met de lokale bus baanden we ons alweer een hobbelige weg naar Osa Mountain Village, een ecoresort/community in de bergen van het schiereiland Osa.

Na enige troubles- halte ergens tussen km 196 en km 197 bleek toch niet zo duidelijk voor de buschauffeur- en veel geklets en getelefoneer - goed voor ons Spaans - vonden we Moises en zijn jeep die ons de berg opreed. We zijn niet te vinden voor zware auto's met een groot verbruik, maar hier in Costa Rica is het soms geoorloofd. We dachten dat we op de bus onze portie 'dooreengeschud' al gehad hadden. Niets bleek minder waar.

The animal rescue center

We passeerden het animal rescue center en de vlindertuin en reden verder naar ons kampeerplekje voor twee nachten. We voelden ons weer eens twee gelukzakken toen we het adembenemende zicht op bergen, jungle, zee en de grootste rivier van Costa Rica mochten aanschouwen.

Osa Mountain village dus. Moeilijk om samen te vatten. Een gigantisch project op poten gezet door ene Jim Gale, een Amerikaan met ondernemingszin, getrouwd met een Costa Ricaanse, die een stuk grond van - God vraag ons niet hoeveel - hectare heeft gekocht om er een eco community te stichten. De inkomsten voor de gemeenschap worden voor een groot deel uit toerisme gehaald wat soms in contrast lijkt met de duurzame bedoelingen. Laat ons, ons zoals altijd focussen op de goede aspecten van het project.

Na ons ontbijtje - bestaande uit ananas en crackers- lieten we onze tent voor wat het was en gingen we naar de gemeenschapsruimte/restaurant naast het zwembad - op natuurlijke wijze gezuiverd - waar we Lou Anne ontmoetten. Zij is één van de residenten van Osa die samen met haar man een villa huurt in afwachting van de bouw van haar eigen - wel ecovriendelijk gebouwde huis. De villa's zijn meer bedoeld voor de bezoekers van het terrein die nu en in de toekomst voor inkomsten moeten zorgen om andere ecologische dromen waar te maken. 

villa's in Osa Mountain Village

Samen met haar man kwam Lou Anne twee jaar geleden in Osa wonen. Daarvoor had het koppel een bioshelter in Alaska waar ze in hun eigen voedsel voorzagen. Als ze daar in drie maanden tijd voedsel kunnen kweken voor de rest van het jaar, kunnen wij dat ook - dat even terzijde.

Lou Anne and the hydroponic system

Lou Anne heeft in Osa Mountain Village de leiding over de 'tuin' gekregen. Alhoewel het niet echt een tuin is, want overal op het terrein zijn eetbare bomen, planten en struiken aangeplant. Met liefde voor haar werk, toonde ze ons de kruidentuin vlak naast de keuken. Eén van de principes van permacultuur is om zaken die je veel nodig hebt tijdens het koken, dicht bij je keuken te planten. Permacultuur lijkt iets bijzonders maar eigenlijk is het de logica zelve. Het is kijken naar de natuur, wat we in de loop der jaren verleerd zijn.

Mango tree

Wat een plezier was het om rond te lopen en overal voedsel te vinden; bananen, ananassen, papaya's, watermeloenen, maïs, bonen,... Suiker maken ze van suikerriet. We mochten eventjes het sap uit de stengels persen en het zoete spul aan onze lippen zetten. De vaste overblijfselen geven ze aan de geiten die op hun beurt zorgen voor verse melk. Op die manier is de cirkel alweer rond. 

squeezing the sugar cane

The goats

Ze zijn bij Osa goed op weg naar een zelfvoorzienende gemeenschap. Uiteraard worden bepaalde dingen nog aangekocht, maar ze slagen er al goed in om de 50 mensen die er wonen te voeden. Lou Anne heeft samen met de werkmannen bergen werk verzet. De rode aarde hier is niet de meest vruchtbare. 'Mulching' is het codewoord. En dat hebben we zowel hier als in Europa gehoord. Je moet de grond voeden. Compost maken is een kunst. Daarnaast is het belangrijk om de verschillende fruit-en groentesoorten op diverse plaatsen te planten om te zien waar de plant het beste gedijt. Zo voorkom je dat bepaalde ziektes die een plant kunnen treffen, overslaan op hun soortgenoten. Bananen groeien hier als kool. Er zijn geen problemen als ze verspreid in de tuin staan, maar ze kunnen niet zonder pesticiden als ze in een monocultuur gekweekt worden omdat ze overgevoelig zijn voor ziektes.

the harvest

Tot zover de les permacultuur voor vandaag. In Osa voorzien ze ook in eigen vlees en vis. Ze hebben vijvers waar ze regelmatig viswedstrijdjes houden om daarna de buit op de bbq te prepareren. Elke maandag en donderdag is het oogstdag. Dan mag elke familie een mand in de gemeenschapsruimte zetten die gevuld wordt met de voedingsmiddelen van het domein. Drie maal per week is er een gemeenschappelijke maaltijd voor diegene die willen en daarnaast worden er af en toe vrijblijvende activiteiten georganiseerd zoals vb. kooklessen met de plaatselijke producten.

The baskets

Lou Anne and one of the chickens laying an egg

Ze hebben een gemeenschappelijke wasruimte. Een communicatiesysteem via het internet zorgt er voor dat mensen met elkaar in verbinding staan en bepaalde dingen kunnen regelen, zoals gemeenschappelijk vervoer bijvoorbeeld. Ook goed is hun idee dat ze zich niet buiten de maatschappij willen stellen. Ze doen aan ruilhandel met de Costa Ricanen in het dorp aan de voet van de berg - een ananas voor een avocado alstublieft. en ze werken zoveel mogelijk met lokale mensen samen.

We gaan eerlijk zijn. We kijken altijd een beetje met argusogen naar deze megalomane projecten. Het feit dat iemand zomaar een groot stuk ongerepte jungle kan kopen, een habitat voor heel wat wilde dieren, baart ons zorgen. Maar Jim vertelde ons dat het hem een anderhalf jaar gekost heeft om alle toelatingen te krijgen van de overheid en dat hij minder dan 10 procent van zijn land gebruikt. Waar gebouwd is, waren vroeger weilanden, geen ongerepte jungle dus...

Osa Mountain Village, een mooie plek, waar zeker nog vanalles te gebeuren staat. We nemen de goede ideeën mee en laten onze bedenkingen even bezinken...

Eco community in the mountains

On Wednesday we left our quiet haven in Rio Claro to explore higher places. We took the local bus along the way on the bumpy road to go to Osa Mountain Village, an ecoresort/community in the mountains of the Osa peninsula.

After a couple of problems - a bus stop between 196kms and 197kms didn´t seem to be clear to the bus driver - and after a lot of calling and chatting - a good way to improve our Spanish - we met Moises and his jeep who drove us up to the mountain. We are not big fans of big cars with a heavy fuel consumption, but here in Costa Rica it is sometimes acceptable. We thought that our bodies already shook enough, but nothing was further from the truth.

We passed the animal rescue center and the butterfly garden and drove up to our camping site for two nights. We felt like two lucky girls when we saw the stunning view on the mountains, the jungle rain forest and the biggest river of Costa Rica.

Osa Mountain Village. Difficult to summarise. A giant project created by Jim Gale, an entrepreneurial American married to a Costa Rican woman, who bought a huge piece of land to start an ecocommunity. The revenue of the community is largely derived from tourism, what sometimes seems to be in contrast with their sustainable intentions. But we will focus, as always, on the good aspects of the project.

After breakfast - of pineapple and crackers - we left our tent and went to the community space/restaurant next to the swimming pool - ecofriendly purified - where we met Lou Anne. She is one of the residents of Osa who is renting a villa, pending the construction of her own ecofriendly house. The villas our actually intended for the visitors of Osa Mountain Village and in the future they will provide income to help fulfil other ecological dreams.

Lou Anne came with her partner to live in Osa two years ago. Before, the couple had a bioshelter in Alaska where they lived self sufficiently. If they can grow their own food in only three months for the rest of the year, than we are also able to do that.

Lou Anne is leading the ´garden´of Osa Mountain Village. Although it´s not really a garden, because everywhere on the terrain they have planted edible trees, plants and bushes. With love for her work, she showed us the herb garden next to the kitchen. One of the principles of permaculture is to plant the plants which you use a lot during cooking, close to the kitchen. Permaculture seems to be something special, but it goes without saying. You have to look to the nature, and that´s something we forgot to do these days.

It was a pleasure to walk around and find food everywhere. Bananas, pineapples, papayas, watermelons, corn, beans, ... Sugar is made from the sugarcane. We could try to squeeze the juice out of the stems and taste the pure sweetness of sugar. The leftovers were fed to the goats. They produce the milk. And there the circle is round.

sugar cane juice

They are on their way to becoming a self sufficient community. They still need to purchase some things, but they are able to feed the 50 people who live there. Lou Anne and the workmen already did an amazing job. The red soil here is not really the most fertile. ´Mulching´is the key. And that is something we also heard in Europe. You have to feed the ground. Making compost is an art form. It´s also important to plant different fruit and vegetables types in different places to see where they grow best. Like that you also avoid spreading certain diseases. Bananas grow very well here without diseases, but in a monoculture they can´t grow without pesticides because they are so sensitive.

So far the permaculture class for today. In Osa they also produce their own meat and fish. They have ponds where they do some fishing competitions from time to time. Afterwards they grill the catch on the bbq. Every Monday and Thursday it's harvesting day. Then every family put their basket in the communal area which then gets filled with all the food from the domain. Three times a week there is a communal meal for those who want and next to that there are from time to time noncommital activities like cooking classes with local products.

They have a shared laundry room. A communication system through the internet which connects the people and allows them to arrange certain things, like carsharing. Also a good thing is that they try to connect with the people from the nearby village. They exchange things with the locals – a pineapple for an avocado please – and they work as much as possible with local people.

We have to be honest. We're always a little suspicious when it comes to these megalomaniac projects. The fact that someone can buy an enormous piece of unspoiled jungle, a habitat to a lot of wildlife, worries us. But Jim told us that it had cost him a year and a half to get all the permits and that he uses less than 10 percent of his land. Where they built, there was pastured land before, so no unspoiled jungle...

Osa Mountain Village, a beautiful place, where certainly a lot is going to happen. We take the good ideas with us and leave our suspicions for what it is ...