Aardige autobandenhuizen

Plots sta je daar. Voor een reusachtige muur vol autobanden. Autobanden waarin per stuk zo'n drie kruiwagens aarde gestampt wordt. Loodzwaar. Allesbehalve vergelijkbaar met een baksteen voor baksteen opgebouwde muur, waarin je fantasie soms wel eens verstoord wordt. Bouwen met aarde en autobanden daar heb je een staaltje van lef gemengd met een grote druppel uitdagendheid voor nodig.

Een autoband vol aarde stampen, is als het duwen op je trappers terwijl je in een te hoge versnelling de berg probeert te beklimmen: het gaat traag, je kan er een heleboel energie in kwijt en op de top ben je zo trots op jezelf dat je al snel rond je heen kijkt op zoek naar een andere berg of band - nu ja, nadat we onze ademhaling terug onder controle hebben. Het geeft voldoening om op een niet-alledaagse manier stap voor stap een huis te kunnen neerzetten. Uiteraard zijn we geen bouwvakkers en al helemaal geen metsers, maar met onze bijdrage is er alweer een nieuwe bandenrij afgewerkt.

In Olst werken toekomstige bewoners, enthousiaste vrijwilligers en ervaren vaklui samen aan 'hun' aarden huizen project. Alsof het een doodnormaal tafereeltje is dat je op elke werkvloer terugvindt. Nietes. De kracht die je ziet opborrelen uit zo'n diverse groep mensen is onwijs mooi. Dat de thee - en koffiepauzes af en toe uitlopen en een koekjesronde te lang heeft geduurd - we zouden onszelf gerust de grootste koekiemonsters kunnen noemen - dat maakt allemaal niet zo heel veel uit. De sfeer die overal op de werf hangt, stuwt je zelfs vooruit. 

Met laarzen die kilo's modder lijken op te slorpen, een regenbroek waar geen ventilatiesysteem in verwerkt zit en een knallende gele regenvest waar menig visser jaloers op zou zijn, begonnen wij aan een dagje buiten-gewoon werken. De wave die telkens weer aanwakkerde bij een afgewerkte band, ontvingen wij met groot jolijt.

Een dag in de week moet elke toekomstige volwassen bewoner zijn of haar werfhandschoenen aantrekken op op die manier bij te dragen aan het gigantische, gemeenschappelijke project. Dat de ene zich stilaan al kan settelen in een afgewerkt aardehuis roept allesbehalve jaloezie op. Iedereen heeft bij de start van het woonproject de kans gekregen om zijn of haar aardehuislocatie te kiezen en daarenboven de 'eed gezworen' om van het begin tot het einde van het bouwproces een dagje in de week mee te helpen. Dus groene nijdgezichten zijn nergens terug te vinden - groene vingers daarentegen beginnen hier en daar een serretje en een plantje neer te poten om daar binnenkort van te smullen. Integendeel. Door de schoonheid van het eerste bijna afgewerkte blok slaat de fantasie op hol en wordt de werklust hevig aangewakkerd.

De camping die noodgedwongen enkele families een voorlopige thuis biedt, bruist ondertussen van de energie. Na een lange, koude winter met verschillende bevroren leidingen, kunnen de kinderen weer ravotten in een dun truitje, in plaats van dertig verschillende lagen aan hun lijven te moeten meesleuren. Je merkt dan ook dat niet alles rozengeur en maneschijn is, maar door de steun en erkenning die van allerlei hoeken in de woonwagens terecht komt, merk je dat moed en doorzettingsvermogen hoge toppen kan bereiken.

De aardehuizen in Olst zijn een unicum. Nergens ter wereld wordt er op zo'n schaal gebouwd met autobanden en zoveel mogelijk natuurlijke materialen. Dat er hier en daar toch een blok cement of een isolatielaag van piepschuim wordt gebruikt, kan niet ontkend worden. Autobanden zijn enorm zwaar en kleigrond is dan weer niet zo heel stevig waardoor de fundamenten ijzersterk moesten zijn. Al bij al vielen de toegevingen wel mee en je merkt ook echt dat ook de gemeente Olst-Wijhe helemaal meeleeft en uitkijkt naar de afwerking van het megalomane project. Gek eigenlijk hoe hier de hippie - en geitenwollen sokken vooroordelen als in het niets verdwijnen. De aarden huizen en vooral de mensen die achter het idee zitten, verzetten bergen. Zowel in de regelgeving als in de opinie van mensen merk je dat de toekomst naar hen lacht. Benieuwd wanneer België zwicht, en de bouw met autobanden niet langer als een verbod wordt neergeschreven ...

Nice houses full of tires

Suddenly there you are. A giant wall full of tires rises up in front of you. Each of them contains three wheelbarrows full of packed earth. Heavy as hell. It is something totally different than a stone for stone built wall, in which your fantasy can be disturbed from time to time. Building with earth and tires desires a bit of guts and sense of adventure.

To pound a tire with earth is as if you are pedalling in too high a gear up the mountain: it goes slowly, you can get rid of a lot of energy and when you reach the top, you're so happy, you immediately start searching for another tire or mountain - it is to say, after you have catched your breath again of course. It gives satisfaction to build a house not in a conveniant way, step by step. Of course we're no construction workers or masons but dued to our little contribution, a new row of tires has been finished.

In Olst work future residents, enthusiastic volunteers and experienced professionals together on 'their' earth house project. As if it is the most normal thing in the world. The strength that you see by these people is striking. That the tea and coffee breaks take longer than normal, doesn't bother anyone. The ambiance on the wharf even drives you forward.

With boots which seem to absorb the mud, rain pants without a ventilation system and a bright yellow coat that makes many fisher men jealous we started our day of work. The Mexican wave which emerged with every finished tire, we happily joined.


One day in the week every future – adult – resident has to work on the gigantic, communal project. That one person is slowly setteling down in their new house while the other doesn't even see the foundations of his one yet, doesn't bother anyone. Everybody has had the chance at the beginning of this building project to choose his earth house location. He also 'took an oath' to help one day a week from the beginning of the building process till the end. So no faces green of jealousy here – green fingers on the contrary already started some gardens and built little greenhouses here and there. The beauty of the first almost finished earth house block makes the willingness to work only bigger.

The campsite where some families live at the moment sparkles of energy. After a cold, long winter with many frozen pipes, children are finally able to play in their shirts instead of thirty different layers of clothes – maybe a little bit exaggerated. Not everything is all roses but with each other's support, the inhabitants manage to create a warm place where the courage and perseverance are towering.

The earth houses in Olst are unique in their kind because of the size of this natural building project. That they had to use some cement or an isolation layer of styrofoam, cannot be denied. A tire wall is enormously heavy and the clay ground is not steady enough to keep up with this weight. That's why they had to build strong foundations. All in all the concessions weren't that big. The municipality of Olst-Wijhe empathizes with the megalomaniac project and looks forward to its completion. It is actually quite nice to see how prejudices about 'hippies with woolen socks' disappear here. The earth houses and especially the people who are behind the idea, move mountains. Both in the regulations as in the opinion of people, you notice that the future looks bright for them. Now we are just curious when Belgium will relent, and the construction with tires will be allowed …