Des vieux amis à Paris

Vorige week waande Tine zich even een echte Parisienne. Het lijkt bijna banaal om na de aanslagen in de Franse hoofdstad te schrijven over Tines avonturen die zich op hetzelfde ogenblik afspeelden, maar we doen het toch. Doorgaan en blijven zoeken naar kleine dingen om het leven wat mooier, duurzamer en misschien wel eenvoudiger te maken, blijft ons doel.

Het was Tines eerste kennismaking met de stad van de romantiek. Ze werd op sleeptouw genomen door Tomás Strac. Onze Franse vriend die we twee jaar geleden in Costa Rica ontmoetten – jaja, al zo lang geleden - jullie wel bekend van het filmpje over 'Cob building'.

Tomás reisde drie jaar de wereld rond om zijn architecturaal lichtje op te steken en ervaring op te doen in natural building - op www.tomasstrac.wix.com/conception kom je heel wat meer te weten. Kort na onze ontmoeting in Villas Mastatal waar hij samen met de vrijwilligers een kippenhok uit aarde en bamboe bouwde, leerde hij zijn huidige vriendin Stefanie kennen. Een Amerikaanse met een even grote liefde voor reizen en voor de natuur. Samen trok het tweetal verder en sinds kort zijn ze terug in Europa. Ze kochten een busje en een yurt om in te wonen en zijn op zoek naar nieuwe projecten op ons continent. De voorbije drie weken rustten ze even uit in het appartement van Stefanies halfzus Rey in Parijs. Daar ging Tine hen bezoeken.

In ruil voor hun verblijf maakten Tomás en Stefanie enkele unieke meubelstukken voor Rey die op dat moment in India zat. Zij studeert sinds twee jaar mode in Parijs en had behalve - gelukkig nep - bontmantels, een matras en wat keukengerei nog niet echt geïnvesteerd in meubels op het Europese continent. Tomás en Stefanie hadden dus een missie. In Parijs, een stad van overdaad - zoals de meeste grote steden - is het blijkbaar heel normaal om meubels die je niet meer nodig hebt gewoon op straat te zetten. Stefanie en Tomás slaagden erin om met gevonden planken, kistjes, oude poten,... een wandkast in elkaar te steken en het resultaat willen we jullie niet onthouden.

Mooi toch? De spirit van het recycleren borrelt op, maar het kan nog beter. Het wordt vooral tijd dat we met z'n allen stilstaan bij wat we kopen. In een miljoenenstad als Parijs merk je hoe sterk de impact van de mens is op het milieu. Iedereen koopt en koopt en koopt er op los. Afgedankte spullen belanden gewoon op straat. De vuilnismannen weten er wel raad mee. Recycleren is goed en nodig maar minder produceren, bewuster consumeren ook. Misschien wel nog meer. De wegwerpmaatschappij is geen fabeltje en hoe je het ook draait of keert, dit is niet houdbaar. Er zijn al heel wat goeie initiatieven met als sleutelwoorden: ruilen, freecycle, hergebruiken enz. 

Tot zover de preek, terug naar Tomás en Stefanie die ook nog een kapstok in elkaar flansten met de uiteindes van kapotte paraplu's en de binnenkant van een kapotte lamp. Het resultaat mag er wezen.

Het was een fijne trip, en ondanks de overdaad en de aanslagen, is Parijs een mooie stad met een rijke geschiedenis. Het was genieten. Ook van het lekkere eten trouwens. Binnenkort krijgen jullie het receptje van Tomas' galettes met rode bietjes' en Stefanies springrolls met pinda-gembersaus. Zeker in het oog houden!