maandag 29 april 2013

Onze biologische klok tikt ...

Onze ecotrip doorheen Antwerpen onlangs was zoals gezegd nog niet helemaal afgerond. Omdat we allebei onze ‘biologische klok’ voelen tikken, – en neen, stel je daar geen mama-achtige toestanden bij voor – hebben we een opleiding in ‘bio’ gevolgd. Het besef dat biologisch eten, drinken en leven zoveel voordelen biedt, is de laatste maanden alleen maar gegroeid onder onze hersenpannen. En hoe meer informatie we hierover kunnen lospietsen, hoe beter. 

Dat Bioforum Vlaanderen onze Vlaamse bioboeren een groot hart onder de riem steekt, zou je wellicht wel al kunnen denken. Maar daarnaast willen ze vooral bio promoten en onder de aandacht brengen. Wij zijn als het ware 'in hun val gestapt', maar hebben daar allesbehalve spijt van. Integendeel. Na een boeiende opleiding met enkele waar - en onwaarheden over bio, hadden we genoeg spreekvoer om onze treinrit naar huis helemaal vol te kletsen. En nu kunnen we ons ook officieel vrijwilligers van Bioforum Vlaanderen noemen. 


In het filmpje over de Wassende Maan vind je al kort terug wat Sofie vertelt over bio. Wij willen echter nog enkele weetjes met jullie delen hierover. 
  • Dat bio duurder is, is een veelgehoord excuus om niet naar de bioversie te grijpen van het product waarnaar je op zoek bent. Toch, als je weet hoeveel meer tijd, liefde en vooral hoeveel minder gifstoffen zich in deze producten bevinden, zou je zelfs geen twijfel meer mogen hebben. Het gaat ook een beetje om 'consuminderen'. Minder kopen, meer genieten en vooral minder leven in die wegwerpcultuur. 
  • Bioforum zette voor ons de redenen om bio te kiezen eens op een rijtje: van lekker puur, naar goed voor je lijf, schone akkers, vriendelijk voor dieren en tot slot 100% toekomst ... wat kunnen wij daar nog meer aan toevoegen? Steek maar eens een verse, zelfgekweekte wortel in je mond. Je ziet daardoor misschien niet plots je toekomst veranderen, maar elke biohap kan een stap in de goeie richting zijn! 
  • Niet zo'n leuk weetje, maar wel eentje dat blijft hangen is dat volkorenbrood wel eens slechter zou kunnen zijn dan de witte variant - blijkbaar is dit een algemeen geweten feit onder de biokenners. Bij volkorenbrood krijg je immers verschillende pesticideresiduen binnen, want elk graantje heeft zijn eigen 'verzorging' nodig. Er wordt een limiet gezet op het aantal restjes gif die er op ons eten mogen achterblijven maar er is nog geen onderzoek gedaan naar wat al die verschillende restjes gif doen als ze elkaar tegenkomen.   
  • Een mooi voorbeeldje van hoe een biokoe volgens ons toch dat tikkeltje gelukkiger lijkt: biokoeien mogen niet onthoornd worden. Vaak antwoordt 'een gangbare boer' daarop: als je dat niet doet, dan verwonden die beestjes elkaar! Maar dat is net het geheim van de bioboer: ze verwonden elkaar enkel als ze stress hebben. Als ze bijvoorbeeld niet voldoende ruimte hebben of niet buiten kunnen. De bioboer heeft daar geen problemen mee. Raak? 
  • Het voorbeeldje hierboven zouden we eigenlijk niet mogen geven. Want een van de principes van Bioforum Vlaanderen is ook om de 'niet-biomens' niet aan te vallen of negatief over te zijn. Hun doel is vooral om het positivisme uit te stralen en aan te tonen wat er goed is aan bio. Niet meteen wat slecht is aan de rest. Maar dit voorbeeldje was volgens ons wel treffend. En het toont ook meteen aan dat bio niet gelijk is aan vegetarisch zijn of worden. 
  • Tot slot hoopvol nieuws. Bio zal in de toekomst goedkoper worden. Zo goedkoop als de normale producten kan niet, want die zijn over het algemeen belachelijk laag - boeren kunnen niet meer leven van hun teelten, maar teren louter op subsidies. Er is dus verandering op komst en volgens Martine van Bioforum zullen de prijzen in de toekomst naar elkaar toegroeien. Nu is bio duur omdat er te weinig verdelers zijn en er te veel tussenstappen nodig zijn voor het product tot bij de klant raakt maar her en der schieten nieuwe initiatieven uit de grond. Al gehoord van Voedselteams, de zelfplukboerderij,... allemaal initiatieven om bio betaalbaarder te maken.



Fier als we zijn, poseren we op de trappen in Antwerpen-Centraal met onze biofairtradebanaan. Antwerpen, tot de volgende!


Our biological clock is ticking... 

Our ecotrip through Antwerp isn't finished yet. As we both feel our 'biological clock' is ticking, - and no, it's not what you think, we are not broody! - we have been taking a course in 'bio' (organic). Our love of organic food and drink has been growing during the last few months. And the more information we can learn about this topic, the more we become hooked.


You can probably guess that Bioforum Vlaanderen is an organisation that supports our Flemish organic farmers. But alongside that their biggest job is to promote organic products. We have been 'trapped' by them but we don't regret it at all. On the contrary. After an interesting course with both true and untrue facts about 'organic foodstuffs', we had plenty to talk about to fill our long train trip home. And now we can call ourselves also officially, volunteers of Bioforum Vlaanderen.



We want to share some interesting facts with you:

  • The excuse that we hear regularly is that organic food is too expensive. Still, if you know how much time, love and how much less poison there is in these products, you wouldn't hav any doubts about buying it. It's all about reducing our consumerism. Buy less, enjoy more and do not live in a throwaway culture anymore. 
  • Bioforum give you so many reasons why we should choose 'organic': from nice and pure, to good for your body, clean fields, good for animals and lastly 100% the future ... do we need to say more? Put a homegrown, pesticide-free carrot in your mouth. Maybe you do not see a sudden chance in your future, but every organic bite can bring you a step closer in the right direction.
  • Not that nice to know, but we do remember it. Whole-wheat bread may be worse than the white variant - it is something known by organic masters. You eat a lot more different kinds of 'pesticide residues', because every grain needs its own 'treatment'. There is a limit on the degree of pesticides in our food but there hasn't been research on the 'meeting' of different kinds of poison.
  • A nice example of how an organic cow must be happier: organic cows are not be dehorned. A 'common' farmer says: they will hurt each other if we don't do that. But that is the secret of an organic farmer: they only harm each other if they are stressed. For example if they do not have enough space or if they can't get outside. The organic farmer doesn't have any trouble with them harming one another... 
  • We shouldn't have given the example above. One of the principles of Bioforum Flandres is, that they don't want to attack the 'non-organic human being'. Their aim is especially to spread positivism and show the benefits of bio. But this example was quite striking. And it also shows that you don't have to be vegetarian if you want to be bio! 
  •  And some hopeful news: bio will be cheaper in the future. As cheap as common similar products now, is impossible, they are generally too low now - farmers can't even live from their own crops, but they live from subsidies. There is a change coming and according to Martine from Bioforum, the prices will become more comparable. Now organic food is quite expensive because there is not that many distributors and too many steps between the product on the field and the product and the customer. But there are some new initiatives. Have you ever heard of 'Voedselteams (Food Teams)', the pick your own farms, ... they will make organic food affordable.


Antwerp: see you later!


woensdag 24 april 2013

Warme fietsoproep

Nieuwsflash!

Beste vrienden van de Ecotrippers,


Half mei vertrekken we opnieuw op onze derde ecotrip! Dit keer laten we de olie helemaal achter ons en trekken we met de fiets door Nederland, Duitsland en Denemarken op zoek naar ecologische inspiratie. Alleen ... we hebben geen nagel om aan ons ... te krabben, laat staan een fiets om zoveel kilometers mee te rijden. Vandaar deze warme oproep :-): kennen jullie een bedrijfje of particulieren die ons aan twee duurzame tweedehandsfietsen kunnen helpen, al is het maar voor twee maanden, laat het ons zeker weten! In ruil komt hun logo op de blog, reclame op de fiets en schrijven we kort iets over hen. Wie helpt ons op de goede weg! Bel ons, schrijf ons, laat ons gauw iets weten!

De Ecotrippingmeiden



vrijdag 19 april 2013

Ecotrippen in Antwerpen, het is eens iets anders!

Het was voor ons allebei lang geleden dat we voet aan wal hadden gezet in Antwerpen. Tijd dus om ook in ’t stad even onze econeus te volgen. Na het afschuimen van enkele retro tweedehandswinkels, stapten we recht op ons eerste doel af: het Ecohuis.

Met Nico De Maeyer als gids en verteller, maakten we kennis met de doelstellingen van het Ecohuis. Reeds tien jaar lang zorgt deze stadsdienst ervoor dat ook de stadsmensen een groen tintje kunnen krijgen. De nadruk wordt vooral gelegd op duurzaam bouwen en wonen, maar ook andere groene onderwerpen komen aan bod. Het jaar 2013 staat helemaal in het teken van groene gevels. Want hoe kan je een metropool als Antwerpen een beetje opsmukken? Juist ja, wij zijn alvast de grootste voorstanders van groen in ’t stad. 




Nico vertelde dat het Ecohuis een enorme evolutie heeft doorgemaakt. In de jaren 90 was er een grote nood aan informatie over deze materie en van daaruit is dus het idee gegroeid om een soort huis op te richten van waaruit workshops, advies enzovoort over milieubewust wonen een uitweg konden vinden. 

De allereerste groep mensen die gebruik maakte van deze dienst was heel duidelijk af te bakenen als een groep van milieuliefhebbers. De laatste jaren is de doelgroep echter geleidelijk aan veranderd. Meer en meer blijkt er nood te zijn aan kostenbesparende oplossingen - de crisis lijkt zich overal in vast te bijten. Deze mensen hebben niet zozeer 'het redden van het milieu' als hoofddoel, maar als zij beseffen dat milieubewust bouwen ook een mooiere portemonnee-inhoud kan betekenen, dan zou hun interessegebied wel eens durven verbreden. Een heel andere aanpak is daarvoor nodig, zo blijkt. Om het even over de politieke boeg te gooien: in het bestuursakkoord van Antwerpen staan bijvoorbeeld initiatieven om mensen met een laag inkomen te bereiken. Zo is er een groene lening mogelijk voor deze doelgroep aan nul procent. Dat het Ecohuis gelegen is in een meer achtergestelde buurt van Antwerpen is dan weer een Europese aanbeveling. Om die omgeving als het ware ‘op te smukken’. 

Interactive way to see your water use


Bij het Ecohuis kan je terecht om voorbeelden van duurzaam bouwen met eigen ogen te bezichtigen. Zo zie je verschillende voorbeelden van isolatie, kan je houtsoorten vergelijken en zie je daarenboven hoe je zelfs met enkel een vierkante meter ter beschikking, je eigen groentjes en plantjes kan kweken. Daarnaast kan je gratis advies inwinnen bij de heuse ‘ecohuisdokter'. En op het dak zijn naast zonnepanelen ook bijenkasten terug te vinden -geen nood, blijkbaar kweken ze in steden niet agressieve bijen, geruststellend niet?


Wij namen ook een kijkje in hun stadstuintje, waar ze op dit moment volop verticaal tuinieren aan het uitproberen zijn. Dat je met oud keukenmateriaal en een oude sportschoen meer kan doen dan dumpen in het containerpark is bij deze bewezen! Laat die inspiratie maar lekker opborrelen vanuit je achterhoofd. En mocht je een geweldig voorbeeld hebben over recyclage in de tuin: laat het ons dan weten. Een fotootje naar ons adres ecotripping@hotmail.com of op onze facebookpagina en wie weet komt jouw ideetje dan wel terecht in onze reportage over 'recycleren in de tuin'.


New hype, square gardening

Bee hotel



Evelien between alternative flower pots


Isn't this nice?

Another recycling idea?

Self made bench, tested by Tine

Ecotripping in Antwerp, for a change!


For the both of us, it had been a long time since we've been in Antwerp. Time to let our eco nose lead us to 't stad (that's what the inhabitants of Antwerp call their city). After visiting some second hand shops, we went straight for our goal: The Ecohouse.

With Nico De Maeyer as our guide, we got to know everything about the aims of the Ecohouse. For ten years this city service makes sure that also the city people get a green tin. The emphasis is mostly on sustainable building and living, but also other green subjects are brought to their attention. 2013 is all about 'green facades'. Because how can you embellish a metropole like Antwerp? Right... we are already big proponents of green in the city.

Nico told us that the Ecohouse has come leaps and bounds. In the nineties there was a great need for information about sustainable building, so the idea grew to build a kind of house where workshops could be organised and advice could be given about sustainable living.

The first group of people that gratefully used these service was a group of environmental enthusiasts. During the last few years this target group slowly changed. More and more there seems to be a need for cost saving solutions - the crisis is everywhere. The main goal of these people isn't 'saving the environment' but they realise that environmentally conscious building also can mean more money in your wallet. These people need a very different approach, so it seems. To talk about politics for a moment, in the administrative accord of Antwerp there are for example initiatives to reach people with a lower income. These group can apply for a 'green loan' with zero percent. The Ecohouse is built in a so called 'poorer' area of Antwerp, due to a European recommendation, which is aimed at reaching this target audience.

At the Ecohouse you can experience examples of green building. You can inter alia see and feel, different types of environmental friendly insulation, you can compare different types of wood,... Moreover you learn more about how to grow your own plants and vegetables on a few square meters. The 'Ecohouse doctor' gives you free advice. And on the roof you can find next to solar panels also bee hives - don't worry, in the city they cultivate a non aggressive type of bees.

We also had a look in their citygarden, where they are experimenting with vertical gardening right now. They prove that you can do more with old kitchen material and shoes than throw them away! Let your inspiration flow and if you have a great example for recycling in the garden, let us know. Send a picture to our address ecotripping@hotmail.com or on our facebookpage and who knows, we may write about your idea in our reportage about 'recycling in the garden'.

maandag 8 april 2013

Flutterby... Flutterby...

Flutterby... dat was de naam van ons laatste hostel in Costa Rica. En het woord fladdert ons nog altijd rond de oren. Toen we beslisten om onze laatste dagjes vakantie door te brengen in het welgekende en ons door velen aangeraden Uvita wisten we dat ons een helse busdag te wachten stond. We trokken van de Caribische kust naar de Pacifische met de boot, twee bussen, een stressy taxi in San José en nog een bus - een mens zou voor minder groggy zijn op het einde van zo'n dag. Alsof dat nog niet genoeg was kregen we weer eens te maken met Costa Ricaanse kilometers - voor wie onze blogteksten niet allemaal aandachtig gelezen heeft: als een Costa Ricaan zegt 1 km wees er maar zeker van dat het dan 3 km is. Uitgeput, maar aangenaam verrast door het echte Costa Ricaanse dorp - en dus niet veramerikaniseerd - dat Uvita was, belden we aan bij de Flutterby - your hostel on the beach. 



En opnieuw maakten we een vreugdesprong. Niet door het aanwezige Spaanstalige volk, - want op één ingevoerde Costa Ricaan na, was er niet veel authentieks te bespeuren - wel door de schoonheid van het hostel. Alles in hout, gezellige sfeerverlichting, een gitaar, een boekenrek, boomhutten, hangmatten, met mozaïek versierd sanitair en kunstige details overal. Onze vreugde werd nog groter toen we in de toiletten een boekje ontdekten met de duurzame geest van de Flutterby. We waren met ons gat in de boter gevallen.



Onze journalistieke radars gingen branden en we klampten de Californische eigenares aan - enfin, één van de twee zussen die het hostel ongeveer vijf jaar geleden oprichtten. Na de wereld afgereisd te hebben, droomde ze ervan om een eigen hostel te beginnen. Ze koos voor Costa Rica omdat het een stabiel land is zonder leger met een kleine populatie tegenover een grote hoeveelheid aan natuurlijke bronnen. Op onze vraag waarom ze het zo belangrijk vond om een duurzaam hostel te maken antwoordde ze "Waarom zou je het niet duurzaam maken?". Raak



Vijf jaar geleden kocht ze dit stukje grond op wandelafstand van de zee, vlak naast een natuurpark.  Het eerste jaar verhuurden ze tipi's en bouwde ze samen met enkele vrienden het keukenblok. Ze neusden hiervoor in boeken over duurzame architectuur in de tropen en het resultaat mag er wezen. In het dak zitten doorzichtige golfplaten om daglicht binnen te laten en alles is zo open mogelijk. Daardoor is er overdag geen kunstlicht nodig in het hostel, 's avonds wordt de LED-verlichting aangestoken.



Het pad naar de verschillende boomhutten op het terrein - die er gaandeweg zijn bijgekomen met de hulp van lokale mensen, vrijwilligers en vrienden - is verlicht met lampjes op zonne-energie die overdag opladen en 's nachts hun dienst bewijzen. Die paadjes zijn trouwens afgebakend met glazen flessen. Weer een mooie vorm van recyclage. Ook in de muur vonden we flessen terug - wat hier in Costa Rica geen uitzondering is. We kwamen flessen tegen in huizen, kippenrennen, pizza-ovens, ... het geeft een speciaal effect en je hebt minder 'cob' nodig om te bouwen.






Wat nog:

Alle daken zijn gebouwd in de richting van de wind. Op die manier wordt de hete opstijgende lucht - en geloof ons, de lucht is hier heet - door de wind weggevoerd en is er een constante circulatie van lucht wat zorgt voor afkoeling. Zo zijn er minder ventilators nodig - geen airconditioning hier wegens te energievretend.
Bij de constructie komt er geen beton aan te pas. Alles is opgetrokken uit hout afkomstig van wood farms en herbeboste gebieden in de nabije omgeving. Het hout is half hard, iets minder goed dan hard hout maar dat zouden ze moeten halen uit de nabije regenwouden wat niet strookt met de liefde voor de natuur. Al het hout wordt gebruikt. Zo hebben ze met de restjes lockers gemaakt voor de gasten.




De oude mangobomen op het terrein zorgen voor schaduw - alles in het teken van de afkoeling hier. En natuurlijk leveren ze van tijd tot tijd ook heerlijke vruchten. Het niet overdreven grote domein is staat vol met eetbare planten die er ook nog eens goed uitzien. Heerlijk als je kan rondlopen en hier en daar wat verse kruiden plukken of een verse banaan kan eten - weeral een pleidooi voor de eetbare tuin.




De Flutterby probeert de lokale economie te steunen. Ze verkopen kokosolie gemaakt door een man in het dorp. De groente-en fruitventer komt eenmaal per week zijn lekkernijen verkopen - en de vrijwilligers geven de gasten herbruikbare zakken mee om hun veroveringen in te stoppen. De empanadaman en de ijsjesman komen praktisch dagelijks hun homemade voedsel verkopen en ga zo maar door. Iedereen content.






Kippetjes huppelen vrolijk rond. Ze bemesten de grond met hun vruchtbare nitrogeenrijke uitwerpselen en beluchten de grond. Ze eten teken, vliegen, wormen en ja, zelfs slangen - dat heeft de eigenares met haar eigen ogen gezien. Wat belangrijk is omdat het de voedselketen stopt die slangen aantrekt. Minder van die insecten, zorgen voor minder padden - maar wees gerust, er zitten er nog genoeg. We hoorden ze kwaken en kraken vanuit ons tentje - dus geen voedsel voor de slangen op het terrein. Bovendien zorgen de kippetjes voor verse eieren en aangenaam gezelschap. Opnieuw: waarom zou je er niet enkele loslaten op je eigen stukje grond?  





Water is een schaars goed in de kustgebieden. Om het waterverbruik te verminderen hebben ze een urinoir voor mannen voorzien en de vrouwen worden aangespoord om enkel door te spoelen als het nodig is. Biodigesters zorgen voor de omzetting van het organisch afval in een rijke, natuurlijke meststof.



Over meststof gesproken, achteraan het terrein vind je de composthoop. Daar brengen de medewerkers van het hostel elke dag netjes alle keukenresten naartoe - want in de keuken wordt alle afval uiteraard gesorteerd. De plantjes worden hier gevoed, lekkernijen gekweekt en zo is de cirkel weer rond.




De was wordt door de medewerkers gedaan zodat de wasmachines vol zitten. Uiteraard gebruiken ze enkel bio-afbreekbare producten en het water wordt afgevoerd naar een soort rietbed. Het gezuiverde water gaat naar de dorstige bananenplanten. Linnengoed en handdoeken is trouwens allemaal tweedehands.



Zo zouden we nog even kunnen doorgaan. De nadruk in de Flutterby wordt gelegd op 'bewustzijn'. Uiteraard is niet alles perfect en kan je hier en daar een puntje van kritiek leveren. Maar dat kan je altijd en overal. Consuminderen, hergebruiken, bio-afbreekbare producten gebruiken, eetbare planten, lokaal kopen, ... Dat zijn de codewoorden voor een duurzamer bestaan en dat ze hier hun best doen, dat staat als een paal boven (het helderblauwe zee-)water.


Flutterby... Flutterby


Flutterby...
that was the name of our last hostel in Costa Rica. And the word still flutters around in our ears. When we decided to spend our last days of vacation in the well-known and highly recommended place called Uvita, we knew we had a hellish day of 'bussing' ahead of us. We went from the Carribean coast to the Pacific by boat, two buses,  a stresful cab ride in San José - and another bus - One would be groggy for less than that. As if we hadn't suffered enough, in the end we also had to cope with Costa Rican miles - for those who haven't read all of our texts: when a Tico says to you 1 mile, be sure that it will be at least 5 miles.
Kind of exhausted but pleasantly surprised by the real Costa Rican village - and not americanised - Uvita, we rang the bell of the Flutterby - your hostel on the beach...

And again we were pleasantly surprised. Not by the presence of the Spanish-speaking people - except for one imported Costa Rican, there was not a lot of authentic things to discover - but by the beauty of the hostel. Everything was wood, there was cozy mood lighting, a guitar, a bookshelf, treehouses, hammock's, with mosaic decorated sanitary and arty details everywhere. Our joy increased when we discovered a little guide in the toilet with the explanation of  the sustainable vision of the Flutterby. We felt very lucky.

Our journalism radars went off and we met up with the Californean owners - it is to say, one of the two sisters that started the hostel five years ago. After traveling around the world, she dreamed of opening her own hostel. She chose Costa Rica because it is a stable country without an army and with a little population against a lot of natural resources. When we asked her why she found it so important to establish a sustainable hostel, she answered: "Why not opening a sustainable hostel?" True!

Five years ago she bought this piece of land on walking distance from the sea, next to a nature reserve. The first year they rented tipi's and built the kitchen area, with the help of friends. They went through books of sustainable architecture in the tropics and the result may be shown. Roofs are partly built with clear roofing material to let the daylight inside and all buildings are very open. Because of this they don't need artificial light during the day. At night the LED lights are used.

The path towards the different tree houses on the terrain - which are built with the help of locals, volunteers and friends - is illuminated with lights which charge with solar energy during the day and proof their service at night. Those paths are delineated by glass bottles. Again a nice example of recycling. Also in the wall, we found glass bottles - which is not an exception in Costa Rica. We saw bottles in houses, chicken coops, pizza ovens,... it gives a special effect and you need less 'cob' to build.

What else:

  • All the roofs are constructed in the direction of the wind. In that manner the hot up-going air - and believe us, the air is hot here - is transported by the incoming wind. That causes a constant circulation of air, which creates a constant cooling. In that way less fans are necessary - no airco here because of too energy taking.
  • No concrete is used. Everything is built out of wood, which comes from wood farms and reforestation projects in the near surroundings. The wood is fairly hard. Hard wood would be better but than they have to cut down trees in the rainforest and that is in stride with their love for nature. All the wood is used. Nothing get wasted. With the leftovers they built for example some lockers for the guests.
  • The old mango trees on the terrain give shade - everything for the cooling here. And of course they produce from time to time delicious fruits. The not so big domain is full of edible plants, which also look good. It is a pleasure to walk around and pick some fresh herbs or a juicy banana - Do you hear our plea for the edible garden.
  • The Flutterby tries to support the local economy. They sell coconut oil made by a man in the village. The fruit and vegetable man comes once a week to sell his fruits - and the volunteers give the guests reusable bags to transport their purchases. The empanada man and the ice cream man pass by daily to sell their homemade food and so on and so on... everyone is happy.
  • Chickens are happily hopping around. They fertilize the ground with their fertile nitrogen rich feces and aerate the soil. They eat ticks, fleas, worms and yes, even snakes - the owner saw it with her own eyes. This is important because it stops the food chain that attracts snakes. Less of these insects means fewer toads - but don't worry, there are still enough toads around. We heard them croak in our tent - So no food for the snakes on the domain. Of course chickens are also good company and deliver delicious eggs. Again: Why not keep chickens?
  • Water is scarce in the coastal areas. To reduce the water consumption, there is a urinal for the men and the women are asked to flush the toilet only if necessary. Bio digesters convert organic waste into a rich, natural fertilizer.
  • Speaking of fertilizers, in the back of the domain you find the compost heap. The staff always takes the organic waste safely to the heap - because in the kitchen all the waste is recycled of course. The plants are fed here, food cultivated and that makes the circle round again.
  • The laundry is done by employees to make sure full laundry machines are run. Obviously they only use biodegradable products and the water is lead through a reed bed and when cleared fed to the thirsty banana plants. Moreover sheets and towels are all second hand here.


We could go on for a while but the point of it all in the Flutterby is 'awareness'. Of course not everything is perfect and you can criticize some little things. But that you can always do that anywhere.
Consume less, recycle, biodegradable products, edible plants, buy local,... these are the code words
 for a more sustainable existence. They try their best here, and that is as clear as the sea water here.


donderdag 4 april 2013

Het kind uithangen in het Bosque Eterno de los Niños

Na meer dan twee maanden Costa Rica's ecologische binnen-en buitenkant verkend te hebben hebben we, zoals gezegd, genoten van een beetje 'echte' vakantie omdat we dit land niet konden verlaten zonder enkele 'toppers' te verkennen.

Zoals jullie al konden zien, trokken we tijdens ons 'verlof' onder andere naar Monteverde - waar we het toch niet konden laten om eventjes weer de journalistieke toer op te gaan. El bosque Eterno de los Niños maakte ons wel heel curieus. Een bos volledig heropgebouwd met de hulp van kinderen van over de hele wereld? Dat konden we niet zomaar aan onze neus laten voorbijgaan. Dus lieten we het kind in ons weer eventjes helemaal uit de bol gaan - niet dat dat zo diep verscholen zat. 




 


Wendy Brenes Morera was ons interviewslachtoffer. Als expert in Het Eeuwige Kinderwoud en in het ecotoeristische aspect van Monteverde, was zij de meest geschikte persoon om met ons even gedachten en feiten uit te wisselen.

Bosque Eterno de los Niños (green zone) connects the reserves of Monteverde, Santa Elena and Arenal


In 1986 ging een Costa Ricaanse bioloog richting Zweden om daar in een school over het tropische regenwoud te spreken en vooral over al de problemen waar het mee te maken kreeg - Mensen die in het wildeweg bomen kappen voor hout en veeteelt, dieren die hun natuurlijke habitat zien verdwijnen en bedreigd worden met uitsterven,... De kinderen waren zo onder de indruk dat ze het niet konden nalaten om te vragen hoe zij zelf het regenwoud dan zouden kunnen redden? 'Heel eenvoudig', zo bleek: grond aankopen en volop herbebossen. En zoals jullie allemaal weten: kleine kinderen kunnen zorgen voor grote veranderingen! Ze organiseerden een aantal activiteiten waardoor ook de media op de trein sprong en zo werd boom na boom herboren met behulp van kinderen uit maar liefst 44 verschillende landen.




Ondertussen is El bosque Eterno de los Niños (BEN) uitgegroeid tot een enorme corridor - het grootste private natuurpark in Costa Rica- die de verschillende nog onaangetaste regenwoudgebieden in de regio van Monteverde (Arenal, Santa Elena en Monteverde) met elkaar verbindt. Op die manier kunnen de dieren die het regenwoud rijk is, zich heel gemakkelijk van het ene naar het andere deel verspreiden. Hun natuurlijke habitat wordt zo groter en dat zorgt ervoor dat hun overlevingskansen de hoogte in gaan - het BEN beschermt onder andere de leefwereld van de jaguar.



Toeristen en donors betalen in principe voor het behoud en het herstel van het regenwoud. De zes rangers die het woud op dit moment telt, zijn niet genoeg om het bos te beschermen tegen jagers, houtkappers en onvoorziene gebeurtenissen. Ook het onderhoud van dit stuk natuurgebied is een eindeloos werkje. Daarom zijn vrijwilligers met de nodige kennis van zaken een grote hulpbron. Door de verdere uitbreiding van de corridor vergroot de diversiteit in de bomen- en dierenwereld en om dat te kunnen beschermen moeten die nieuwe levens uiteraard ook gekend zijn! Dus proberen ze onderzoekers en experts aan te trekken die ons met hun biologische hersenspinsels willen bijstaan.




De diversiteit van vogels is een goede indicator om te zien of de corridor effectief opbrengt - vooral de aanwezigheid van de Macaw wijst op succes. Wendy vertelde ons gepassioneerd over hun pogingen om een nieuwe corridor voor de dieren te voorzien tussen de verschillende natuurgebieden in de bergen van Monteverde en de kust. Concreet houdt dat in dat ze de mensen die in deze corridor wonen bewust willen maken van de noodzaak van dergelijke natuurlijke overgangsgebieden. Ze sporen hen aan om terug bomen aan te planten, om geen insecten te doden, ... Je voelt de passie en de goede intenties van onze woordvoerster. Ze hebben al heel wat verwezenlijkt in de loop der jaren maar jammergenoeg is het niet zo evident om natuurgebied te behouden en speelt geld vaak een grote rol. Wij wilden dit verhaal graag met jullie delen omdat we het toch wel bewonderenswaardig vonden wat een kleine groep Zweedse kinderen hier gerealiseerd heeft. 



  Releasing the inner child in Bosque Eterno de los Niños 

 

After more than two months discovering all the ecological aspects of Costa Rica, as you can see in our previous texts, we enjoyed a bit of 'real' vacation because we couldn't leave the country without seeing some 'highlights'.

One of the places we visited was Monteverde- where we couldn't help ourselves, we just had to interview someone. El bosque Eterno de los Niños made us very curious. An area reforested and protected with the help of children from all over the world? We couldn't ignore that. So we let go the child in ourselves for a moment - which wasn't that difficult.

Wendy Brenes Morera was our interview victim. Being an expert in The Children's Eternal Rainforest and in the eco touristic aspect of Monteverde, Wendy was the most suitable person to exchange thoughts and facts with us.

In 1986 a Costa Rican biologist went to Sweden to talk in a school about the tropical rainforest and mostly about the difficulties the rainforest had to deal with - people cut down the trees for wood or to keep cattles, distinction of animals,... just daily problems all rainforests have to deal with until today. The children were so touched by the story that they asked what they could do to save the rainforest. 'Very simple', it seemed: buy the ground and reforest it. And as you all know: little children can make big changes! They organised all kinds of activities that took the attention of the media which also jumped on the train and so it happened that tree after tree became reborn with the aid of children out of 44 different countries.
 
In the meantime El bosque Eterno de los Niños (BEN) has become an enormous corridor - it's the largest private reserve in Costa Rica - which connects the different protected rainforest areas in the region of Monteverde (Arenal, Santa Elena and Monteverde). Because of that the animals in these areas can go from one area to another very easily. Their natural habitat becomes bigger which increases their surviving chances - the BEN is amongst others a home for the jaguar.
 
Tourists and donors pay in principle for the conservation and the recovery of the rainforest. The six rangers who have to protect the forest against hunters, loggers and unforeseen circumstances, are not enough. Also the maintenance of this piece of nature is an endless job. Therefore volunteers with the necessary skills are a big help. To be able to protect the lives in the rainforest it is necessary to detect all the species of the plant and animal world. So they try to attract researchers and experts who want to assist them with their biological expertise.

The diversity of the birds is a good indicator to see if the corridor is effective - especially the presence of the Macaw is a sign of success.Wendy told us passionately about their attempts to make a new corridor for the animals between the different nature parks in the mountains of Monteverde and the coast. Concretely that means they try to make the people aware of the necessity of such a natural transition areas. They encourage the people to reforest, not to kill insects,... You can feel the passion and the good intentions of our spokeswoman. They have already realized a lot but it is not so easy to retain nature and unfortunately money is a key factor. We wanted to share this story with you because we think it is beautiful to see what these Swedish children have realized.