Voorbijvliegende bananen en rollende journalisten: welkom op EARTH

Na drie dagen als losgeslagen duiven vertoefd te hebben op de - nog steeds - eindeloos lijkende campus van EARTH Universidad - Escuela de Agricultura de la Región Tropical -, kunnen we één ding met zekerheid zeggen: hier wordt er gewerkt aan een groenere wereld, in al zijn vormen en modellen. En laat dat net zijn waar wij ook ons steentje aan willen bijdragen. Toeval?

Is it obvious that we would like to study here? 

Bijna dertig nationaliteiten worden hier zomaar eventjes in de roerpan gelegd: de mengeling van al deze kleuren vormt een palet aan ervaringen en visies. Met die diversiteit proberen ze binnen de universiteit aan de slag te gaan. Elke student behoudt zijn eigenheid, maar tegelijkertijd gaan ze op in een universeel thema: duurzaamheid van onze aarde. Hoe kan er in Ecuador, Haïti, Kenia of zelfs Frankrijk gewerkt worden aan een biodynamische landbouwvorm, waarbij geluisterd wordt naar de natuur zelve? Per klimaat wordt gezocht naar de juiste oplossing. Het creëren van 'groene landbouwleiders' neemt vier jaar in beslag, hoewel het uiteraard een levenslang leerproces is.

Wij, als twee Belgische journalisten, rolden van de ene prof naar de andere expert en tussendoor klampten we studenten aan. En dat rollen kan je letterlijk nemen. Met een elektrisch (golf)karretje bracht Seth, onze tweedaagse begeleider, ons in een slakkentempo - symbolisch - naar enkele plaatsen op de campus. Op een bepaald moment werd onze weg echter versperd door voorbijzwevende bananen - say what? Echt waar. Een kabelbaan zorgt ervoor dat de bananen hun weg vinden van de plantage tot de sorteer-was-etiketteer-fabriek. Je ziet niet elke dag vliegende bananen! Dus we genoten dubbel en dik van het geïmproviseerde rode licht.

Floating bananas

Hoe we juist op de universiteit terechtgekomen zijn? Grappig verhaal eigenlijk. Na het eten van een EARTH-banaan op de eerste jetlagdag van onze Costa Rica-trip, en na een enthousiast Hollands meisje tegen te komen op diezelfde dag die ons vertelde over haar werk op de universiteit, besloten we daarover meer te weten te komen. Na een beetje om-en-weer gemail, is het ons uiteindelijk gelukt om een tweedaags tot in de puntjes geregeld verblijf vast te krijgen, dat onverwacht nog een dagje uitgelopen is. En met de informatie die we op dit moment in onze schriftjes - de balpennen hebben hier al zwaar afgezien, getuige Eveliens hoopje lege, kapotte of verloren exemplaren -, op de camera en in onze hoofden hebben vastgelegd, kunnen we spreken van een daverend succes.

Our inspiration source ...

De levendigheid van de studenten, professoren en andere bewoners op de campus vormt een mooi contrast met de rust die de natuur uitstraalt. We meenden in de verte zelfs brulapen te horen. Heerlijke nostalgie. Het lijkt wel alsof er een boom groeit in elk klaslokaal. Een boom waar elke student zijn of haar takje aan bijdraagt. En die takjes groeien op vier jaar tijd uit tot bloeiende bloemen die hun stukje van de wereld een beetje groener maken.

The green campus

We vlogen van de stedelijke landbouw naar de biodigestoren. Van de dierenboerderij tot de klimaatneutrale afdeling van de school. Je kan het zo groen niet bedenken of deze wereldstudenten krijgen er een lesje over. Wij probeerden zowat het beste mee te pakken van alle werelden waarin we terechtkwamen op onze campustocht.

Vertical gardening

Peri urban experiment

Na verschillende interviews, interessante gesprekken en geconcentreerde blikken vonden we het telkens heerlijk om ons in de cafetaria tussen de kleurrijke studentenbende neer te ploffen. Zo konden we alles even laten bezinken met een groot bord gallo pinto, een vegetarische verrassing en verschillende - campusverse - groentjes en fruitjes. Seth was al even - zo mogelijk nog meer - enthousiast dan ons over heel het campusleven.

En het beste moest nog komen: de bananenplantages van EARTH. Na het zien van de voorbijvliegende bananen verpakt in blauwe plastic, werd het wel eens tijd om de plaats van herkomst te ontdekken. De bananenplanten stonden te glinsteren, bedekt onder een laagje regendruppels die ze - en wij ook - de voorbije dagen over zich heen kregen. De deskundige uitleg over het bijna volledig organische proces van de bananenteelt werd ons gegeven door een EARTH-studente, bijgestaan door de bananenplantagemanager, Julio. 

Onverwacht, maar met onze vier handen enthousiast vastgegrepen, kregen we er nog een derde dag bovenop. Deze keer niet om op de campus te blijven, wel om studenten bezig te zien op hun wekelijkse woensdaguitstap richting een van de omliggende finca's waar zij letterlijk hun handen mogen vuilmaken. Omdat EARTH ook in Costa Rica zelf hun ecologische invloed willen uitstralen, sturen ze dus hun beste 'promotiemateriaal' op pad, namelijk hun studenten. Samenwerkend met de gemeenschap waarin ze terechtkomen proberen ze de landbouw een duwtje te geven richting een meer organisch proces. Dat gebeurt uiteraard met vallen en opstaan. Soms blijkt het moeilijk om mensen te overtuigen dat het helemaal niet zo een drastische verandering is, maar dat ze enkel met kleine voorbeelden een stap in de groene richting willen zetten.

Toevallig was er op deze woensdag ook een bijeenkomst gepland van de studenten en de gemeenschapsmensen bij wie ze terecht kunnen. In een geïmproviseerd lokaaltje, buiten, met de regen neerpletsend op het afdak, werd op een speelse manier lesgegeven op basis van simulatieoefeningen. De bonte mengeling van studenten, landbouwers en hun gezinnen bracht een heuse lach - en gezelligheidssalvo met zich mee. En tegelijkertijd werd er naar bruikbare oplossingen gezocht om bepaalde landbouwproblemen een natuurlijke oplossing te geven. Afgesloten werd er - of wat dacht je - met een wederzijdse eetbare bedanking. 

Dat we nog niet zoveel prijsgeven over  het hele leerproces en over alle individuele gesprekken die we gevoerd hebben, ligt vooral aan het feit dat we aan het broeden zijn op een artikel over deze inspirerende plaats. Wees gerust, begrippen als 'biodigestor', stedelijke landbouw, klimaatneutraal, enz. gaan hier nog passeren op onze blog, begeleid met onze 'deskundige' uitleg. Of hoe een leek na zes maanden ecotripping toch al een klein beetje meer deskundig wordt. Al blijft het wel telkens op onze typische, speelse en kleurrijke manier.

Flying bananas and rolling journalists: welcome to EARTH

After three days of discovering the - still - endless campus of EARTH - Escuela de Agricultura de la Región Tropical -, we're sure about one thing: here they work on a greener world, in all its shapes and models. And that's exactly what we want to do.

Almost thirty nationalities are put together here: a mixture of all these colours form a palette of experiences and visions. Every student keeps his identity, at the same time, grows up with a universal theme: sustainability of our earth. How can they work in Ecuador, Haïti, Kenia or even France on a biodynamic way of agriculture, where they listen to the nature itself? They are trying to find solutions for each climate. The creation of 'green leaders in agriculture' takes four years, although it is obviously a lifelong learning process.

We, as two Belgian journalists, were rolling from the one professor to the other expert and in between we talked to some students. And that rolling thing you may take literaly. With an electric (golf)cart Seth, our guide for two days, took us in snails tempo - symbolic - to some places on the campus. At one point a bunch of floating bananas blocked the road - say what? A kind of cableway makes sure the bananas find their way from the plantation to the sorting-washing-labeling factory. It's not something you see every day, those floating bananas! So we enjoyed the improvised red light.

How did we find the university? Funny story. After eating an EARTH banana on our first jetlag day here in Costa Rica and after meeting an enthousiastic Dutch girl who told us that same day about her work on this nature friendly university, we wanted to know more. After a bit of research and mailing, we eventually succeeded in getting a fully arranged two day stay on EARTH, which unexpectedly got extended for one day. And with all the information we wrote down in our notebooks - our pens have had a hard time here, witness, Evelien's pile of empty, broken or lost examples-, we captured on camera and in our heads, we can say it was a real success.

The vividness of the students, professors and other inhabitants of the campus form a nice contrast with the peace of the natural environment. We even heard howler monkeys in the distance. Nostalgia. It seems as if a tree grows in every class room. A tree to which every student contributes his or her branch. And on all of these branches grow in four years time flowers that make their world a little greener.

From the peri urban agriculture we went to the biodigestors. From the animal farm to the carbon neutral department of the school. You can't think about anything green these students don't get lessons about. We tried to pick up the best of all the different areas we saw during our campus trip.

After several interviews and interesting conversations, we found it delightful to eat between the colourful bunch of students in the cafeteria. That was our moment to let settle everything we had seen and heard with a big plate of gallo pinto, a vegetarian surprise and different - campus fresh - vegetables and fruits. Seth was just as - or maybe even a little bit more - enthusiastic about the campus life than we were.

And the best was yet to come: the banana plantations of EARTH. After seeing the flying bananas, wrapped in blue plastic, it was time for us to discover their origin. The banana plants were sparkling because of a layer of raindrops which had covered them - and ourselves - during the last few days. The professional explanation about the plantation was given to us by an EARTH student, assisted by the plantation manager Julio.

Unexpected, but with our four hands enthusiastically accepted: an offer to stay at EARTH for a third day. We got the chance to accompany the students on their weekly working day on a finca in one of the communities surrounding the university. Because EARTH wants to mean something for Costa Rica, they send out their students to a nearby community where they work with the people. In that way

they learn about real agricultural problems that farmers have to deal with everyday and they can apply the things they learned in real life. Together with these people, they try to find solutions, and be more sustainable; it truly is an organic way of farming.

We were lucky because the day we followed the students, there was a meeting of students and the people of the community. In an improvised class room, outside, with rain pooring on the roof, we took part in a course based on simulation exercises. The colourful mixture of students, farmers and families made this whole scene cosy and full of laughter. At the same time everybody was looking for usefull solutions to solve certain agricultural problems in a natural way. At the end of the afternoon, they ate and drank something together and then they all went their own way, just like ourselves.


That we haven't given you more specific information about the things we learned on EARTH is due to the fact that we're making an article about this interesting place. But don't worry, we will be writing on our blog about terms as 'biodigestor', 'peri urban agriculture', 'carbon neutrality' etc. in our own typical, playfull but still a little professional way.