La 'pura vida' maakt het ons niet
altijd gemakkelijk om als twee productieve sprinkhanen rond te
hoppen. We slapen hier als gekken - we staan op met het licht en
gaan slapen als de sterrenhemel weer boven onze hoofden hangt.
Nochtans, onze werkhandschoenen druipen af en toe van het zweet dat
we verspelen aan werklustigheid.
Als ontbijt – net zoals in de
middag en de avond – krijgen we het typische gerecht van de Tico's voorgeschoteld: rijst
met zwarte bonen. Telkens aangevuld met andere lekkernijen zoals
Amerikaanse pancakes, Franse crêpes, Costa Ricaanse ananassen,
papaya's en bananen of gewoon een simpel omeletje. En dan begint onze
werkdag of eerder werkvoormiddag. In de namiddag wassen we het zweet
van onze polletjes en laten we de koude douche haar werk doen. Dan
zijn we vrij om de groene nieuwigheden van dichterbij te verkennen en
om ervaringen uit te wisselen met andere reizigers en ons gastgezin –
daarnaast zijn de hangmatten een aanlokkelijk tijdverdrijf, de
'bibliotheek' een snuisterhoekje, de gitaar een speel- en luisterspel
en de ping-pongtafel een fysieke uitlaatklep.
Na onze eerste ervaring met 'aardig'
bouwen, trokken we de jungle in met balde en pala – in
het schoon Vlaams: emmer en schop-
om micro-organismen op te sporen. Bij een dode boom, onder de
bladerlaag, waar het composteerproces al volop aan de gang was,
schraapten we de bovenkant van de aarde weg om onze emmers te
voorzien van een hoop natuurlijke werkpaardjes. Terug in de bewoonde
wereld, vulden we een ton met dit goedje, water en 'melasse'
– het sappige overblijfsel van suikerriet.
Na een dagje in de zon begint het te gisten.
Hiermee
wordt dagelijks de grote composthoop besprenkeld waar wij gisteren
letterlijk onze handjes aan vuil gemaakt hebben. Het mengsel zorgt
voor een snellere vertering van de compost. Met een zestal
vrijwilligers maakten we van 'het keren van de composthoop' een
Olympische sport. Al doorschuivend verplaatsten we de hoop met schop
en riek – het zweet spoot als fonteintjes uit onze
huidporiën. De droge, rode
aarde maakt het noodzakelijk om een goed voedingsmiddel te voorzien
voor alle plantaardigheden hier.
Eerder
deze week herstelden we het dak van het varkenshok –
enfin, we hielpen waar we konden.
De oude, verdroogde palmboombladeren vervingen we door groene,
reusachtige exemplaren. Met een machete gingen we de oude bladeren te
lijf en gaven ze een nieuwe opdracht: we bedekten er de omgeploegde –
met de schop uitgegraven
– aarde mee om de grond te beschermen tegen de openbarstende
waterdruppels die het regenwoud af en toe in petto heeft. Het werkt
als het ware als een schild om samenklittende aardeklonters te
vermijden.
De recyclagementaliteit is hier opvallend. Met flesdopjes, glazen bierflesjes, koeien – en andere – stront, worden kleine en grotere creaties gemaakt.
Een hele pagina
over recycleren gaan we jullie zeker nog meegeven. Wie weet kunnen we
dan met z'n allen onze vuilnishoop een kopje kleiner maken.
Hasta pronto!
Sweaty hands and black beans
'Pura
vida' doesn't make it easy for us to hop around as two productive
grashoppers. We sleep as nuts here – we arise with the
light and go to bed when the stars are shining. On
the other hand, our workgloves are dripping of the perspiration
that we waste on work activities.
As
breakfast – and lunch and dinner
– we eat the typical dish of the Tico's: rice with black beans.
Every time served with other delicious things as American pancakes,
French crêpes, Costa Rican pineapples, papaya”s and bananas or a
simple stirred eggs. And then our workday begins or should we say
workmorning. In the afternoon we wash the sweat of our hands and we
let the cold shower do it's job. Then we're free to discover some
green projects and to exchange experiences with our companion
travellers and our host family – next to that we enjoy
the hammocks, the 'library', the guitar and the ping pong table.
After our first
experiences with 'earthly' building, we went into the jungle with
pala and balde – in proper English with shovel and bucket
– to search for micro-organisms. Next to a dead tree, under the
layer of leaves, where the compost process was already doing his
thing, we scraped the upper layer of earth to fill our buckets with a
pile of natural work horses. Back in the world we filled a ton with
this mixture, water and 'melasses' – the juicy left over of the
sugar cane. After a day of sunbathing it starts to ferment.
With
this fluid the compost heep gets sprinkled every day. It gives the
natural process a boost. Together with the other volunteers we make
the 'turning around of the compost heep' into an Olympic sport –
the sweat was dripping out of our pores.
The dry, red earth makes it necesarry to use a good nutrition for the
plants.
Before
we had already fixed the roof of the pig coop –
it is to say, we assisted where we could.
We exchanged the old, dried leaves of the palm tree by green,
gigantic examples. With a machete we fought with the old leaves and
gave them a new destination: we covered the plowed – dug
with the shovel
– earth to protect the ground against bursting water drops of the
heavy rainforest showers. It's a kind of shield to prevent the
compacting of the dirt.
The recycle mentality is striking here. With beer caps, glass
bottles, cow – and other - poo, small and bigger creations
are made. Later on we'll give you a whole page with recycling tips
and tricks.
Hasta pronto!
Hasta pronto!
Hey Meiden!
BeantwoordenVerwijderenJullie eten klinkt me erg bekend in de oren! Ben jaloers op het zonnetje dat jullie elke dat mogen aanschouwen, hier ligt ons land onder een dikke laag sneeuw bedolven..
Geniet van La Pura Vida!
xxx