Zwetende polletjes en zwarte bonen

La 'pura vida' maakt het ons niet altijd gemakkelijk om als twee productieve sprinkhanen rond te hoppen. We slapen hier als gekken - we staan op met het licht en gaan slapen als de sterrenhemel weer boven onze hoofden hangt. Nochtans, onze werkhandschoenen druipen af en toe van het zweet dat we verspelen aan werklustigheid.

Als ontbijt – net zoals in de middag en de avond – krijgen we het typische gerecht van de Tico's voorgeschoteld: rijst met zwarte bonen. Telkens aangevuld met andere lekkernijen zoals Amerikaanse pancakes, Franse crêpes, Costa Ricaanse ananassen, papaya's en bananen of gewoon een simpel omeletje. En dan begint onze werkdag of eerder werkvoormiddag. In de namiddag wassen we het zweet van onze polletjes en laten we de koude douche haar werk doen. Dan zijn we vrij om de groene nieuwigheden van dichterbij te verkennen en om ervaringen uit te wisselen met andere reizigers en ons gastgezin – daarnaast zijn de hangmatten een aanlokkelijk tijdverdrijf, de 'bibliotheek' een snuisterhoekje, de gitaar een speel- en luisterspel en de ping-pongtafel een fysieke uitlaatklep.

Na onze eerste ervaring met 'aardig' bouwen, trokken we de jungle in met balde en pala – in het schoon Vlaams: emmer en schop- om micro-organismen op te sporen. Bij een dode boom, onder de bladerlaag, waar het composteerproces al volop aan de gang was, schraapten we de bovenkant van de aarde weg om onze emmers te voorzien van een hoop natuurlijke werkpaardjes. Terug in de bewoonde wereld, vulden we een ton met dit goedje, water en 'melasse' – het sappige overblijfsel van suikerriet. Na een dagje in de zon begint het te gisten.

Hiermee wordt dagelijks de grote composthoop besprenkeld waar wij gisteren letterlijk onze handjes aan vuil gemaakt hebben. Het mengsel zorgt voor een snellere vertering van de compost. Met een zestal vrijwilligers maakten we van 'het keren van de composthoop' een Olympische sport. Al doorschuivend verplaatsten we de hoop met schop en riek – het zweet spoot als fonteintjes uit onze huidporiën. De droge, rode aarde maakt het noodzakelijk om een goed voedingsmiddel te voorzien voor alle plantaardigheden hier.

Eerder deze week herstelden we het dak van het varkenshok – enfin, we hielpen waar we konden. De oude, verdroogde palmboombladeren vervingen we door groene, reusachtige exemplaren. Met een machete gingen we de oude bladeren te lijf en gaven ze een nieuwe opdracht: we bedekten er de omgeploegde – met de schop uitgegraven – aarde mee om de grond te beschermen tegen de openbarstende waterdruppels die het regenwoud af en toe in petto heeft. Het werkt als het ware als een schild om samenklittende aardeklonters te vermijden.

De recyclagementaliteit is hier opvallend. Met flesdopjes, glazen bierflesjes, koeien – en andere – stront, worden kleine en grotere creaties gemaakt.

Een hele pagina over recycleren gaan we jullie zeker nog meegeven. Wie weet kunnen we dan met z'n allen onze vuilnishoop een kopje kleiner maken.

Hasta pronto!

Sweaty hands and black beans 

'Pura vida' doesn't make it easy for us to hop around as two productive grashoppers. We sleep as nuts here – we arise with the light and go to bed when the stars are shining. On the other hand, our workgloves are dripping of the perspiration that we waste on work activities.

As breakfast – and lunch and dinner – we eat the typical dish of the Tico's: rice with black beans. Every time served with other delicious things as American pancakes, French crêpes, Costa Rican pineapples, papaya”s and bananas or a simple stirred eggs. And then our workday begins or should we say workmorning. In the afternoon we wash the sweat of our hands and we let the cold shower do it's job. Then we're free to discover some green projects and to exchange experiences with our companion travellers and our host family – next to that we enjoy the hammocks, the 'library', the guitar and the ping pong table.

After our first experiences with 'earthly' building, we went into the jungle with pala and balde – in proper English with shovel and bucket – to search for micro-organisms. Next to a dead tree, under the layer of leaves, where the compost process was already doing his thing, we scraped the upper layer of earth to fill our buckets with a pile of natural work horses. Back in the world we filled a ton with this mixture, water and 'melasses' – the juicy left over of the sugar cane. After a day of sunbathing it starts to ferment.

With this fluid the compost heep gets sprinkled every day. It gives the natural process a boost. Together with the other volunteers we make the 'turning around of the compost heep' into an Olympic sport – the sweat was dripping out of our pores. The dry, red earth makes it necesarry to use a good nutrition for the plants.

Before we had already fixed the roof of the pig coop – it is to say, we assisted where we could. We exchanged the old, dried leaves of the palm tree by green, gigantic examples. With a machete we fought with the old leaves and gave them a new destination: we covered the plowed – dug with the shovel – earth to protect the ground against bursting water drops of the heavy rainforest showers. It's a kind of shield to prevent the compacting of the dirt.

The recycle mentality is striking here. With beer caps, glass bottles, cow – and other - poo, small and bigger creations are made. Later on we'll give you a whole page with recycling tips and tricks.

Hasta pronto!