El chocolate puro en la Iguana

La Iguana – de Leguaan – is de toepasselijke naam van een authentieke Costa Ricaanse chocoladeboerderij waar wij onze handjes voor een week vuilmaken. Neem dat vooral heel letterlijk. Maandag waren ze nog zwart van de cacaobonen, vandaag blijkt de kurkuma een onuitwisbare oranje gloed achtergelaten te hebben.

Puurheid is het woord waarrond het hier allemaal een beetje draait. Van pure chocolade – meer dan 85 procent organische cacao zit verwerkt in de pralinetjes – tot pure suiker, ginger, chili, … en dan is er nog de pure arbeid. De cacaobonen worden gepeld met de blote hand, met Juan Louis – de man des huizes, samen met zijn zoon Jorge – als leermeester. Moeilijk te omschrijven hoe het voelt, maar het is vooral écht. Dat wij als chocoladezoetekauwen onze tanden gezet hebben in het ontdekken van elke stap van het chocoladeproces, spreekt vanzelf. Van het fijnmalen van de bonen tot het vrijwillig aanbieden van onze smaakpapillen – niets wat ons gelukkiger maakt.

Gisteren kregen we wel eventjes te maken met lichte angstaanvalletjes toen we met z'n allen de cacaoplantage introkken om de bomen te snoeien en de door schimmel aangetaste bonen te elimineren. Met onze machete in de hand trokken we na een fikse ochtendwandeling als klunzige padvinders door het veld, elk zijn eigen rijtje afwerkend – alhoewel sommigen moeite hadden om in rechte lijn richting doel te trekken. Het was dan ook opletten geblazen om niet met je hoofd in het web van een reusachtige spin te belanden. Ook de, met een dikke laag bladeren bedekte grond, hielden we gespannen in het oog op zoek naar glibberige reptielen die we liever niet willen tegenkomen. (De meeste dodelijke beten in Costa Rica komen voor onder de landarbeiders door een reusachtige bruinachtige slang die in de graslanden leeft – slik) En neen, het is geen mythe, slangen bestaan hier echt. Gisterenavond zagen we er nog eentje passeren op weg naar de lokale bar – slechts10 cm lang, toch goed om onze alertheid op peil te houden. De gigantische maar totaal ongevaarlijke en zelfs schattige krekels die ons aanvielen toen we hen met onze zaklampen passeerden waren veel schrikwekkender – ze vlogen ons letterlijk in de haren.

Uiteraard zie je de serpentes slechts af en toe, toch blokkeerde er deze week eentje de wc-deur toen Tine 's nachts haar overvolle blaas wilde ledigen –  en zijn ze banger van jou dan jij van hen. Geen enkele Costa Ricaan lijkt zich druk te maken om de beestjes. Niettemin was ons ochtendlijk uitje alweer een belevenis voor het leven. Vooral de prachtige uitzichten en de zwembeurt bij de waterval op onze terugweg zullen ons nog lang bijblijven – dat is iets wat je niet beleeft als je als toerist naar Costa Rica komt.

Gisterenmiddag bakten we met een aantal vrijwilligers taart voor de padres de familia Juan Luis die zijn 54ste verjaardag vierde. Zalig om bij een echte Costa Ricaanse familie te zijn. Warme mensen met een zonnig humeur en groot familiegevoel – opnieuw een beetje terug naar hoe het vroeger bij ons was. Ze zetten zich hier met z'n allen in voor het land. Ieder heeft zijn taak en voelt zich verantwoordelijk, toch komt er geen stress aan te pas en is er liefde. Moeilijk om te verwoorden, maar iets wat je aanzet tot nadenken. Niet alles is hier even ecologisch – zo zijn de zonen zot van moto's en wordt er hier duchtig met uitlaatgassen gegooid als ze hun motors voor de zoveelste keer testen of vermaken of god mag weten wat ze doen - toch leren we bij. Zo heeft Tine samen met Lydia broodjes gebakken in de zonneoven – zonder elektriciteit dus – die ook gebruikt wordt om de stukjes chili, gember, kurkuma na een droogbeurt in een vernuftig droogsysteem nog wat droger te maken. Details over deze twee voorwerpen volgen nog.

Er resten ons nog twee dagjes in La Iguana, daarna trekken we verder om eindelijk – duimen omhoog - mee te werken aan een earthship – een zelfvoorzienende woning gemaakt uit recyclagemateriaal en aarde. Wat het zal geven blijft ook voor ons nog een vraagteken, maar we houden jullie op de hoogte – tenminste, als het internet een beetje meewerkt, en anders is geduld een mooie deugd.

Dit keer kunnen we echt zeggen:

Pura Vida!

 El chocolate puro en la Iguana 

La Iguana is the name of an authentic Costa Rican chocolate farm where we dirtied our hands during the last week, quite literally. On Monday they were rather black from the cacao beans, yesterday the turmeric left an unerasable orange glow.

Pureness seems to be the word for what is going on here. From pure choclate – more than 85 percent organic cacao is used for the pralines – to pure sugar, ginger, chilli,... and then there is also the pure way of working. Cacao beans are peeled by hand, a group of us sit together with Juan Luis – el padre de la familia – as our teacher and guide. Difficult to say how it feels, but above all, it's real. The fact that we ourselves as real chocolate addicts have sunk our teeth into the discovery of every step in the chocolate process, is obvious. From the grinding of the beans to selflessly offering  our tastebuds to test different flavours, nothing can make us happier.

Yesterday we did get some light panic attacks when we had to prune the cacao trees and eliminate the fungus-attacked cacao fruits. With our machetes in hand we crossed the field as two clumsy girl scouts, each working on their own row – although some people had difficulties keeping to their own straight line. We had to be careful not to walk face first into giant golden spider webs. We also kept a nervously watching the thick layer of leaves covering ground, to make sure no slippery reptiles were crossing our path (the most deathly bites in Costa Rica happen to farmers because of a gigantic brownish snake that lives in the grasslands). And no, it's not a myth, snakes are real here. Yesterday eveni ng we saw one on the road when we were on our way to the local bar – only 10cm long but good enough to keep us alert –The giant but harmless cicadas that attacked us as we passed them by with our flashlights were much scarier – they literally  flew into our hair.

Of course you rarely see a serpente and they are more afraid of you than the other way around - still one night one of these slithery creatures blocked the toilet door when Tine needed to empty her over full bladder... No Tico seems to worry about the animals. Still our morning trip was again an experience of a lifetime. Above all the views at the swimming hole near the waterfalls on our way back we will remember forever - that is something you can't experience as a tourist.

Yesterday afternoon, together with some other volunteers, we baked a cake for Juan Luis who celebrated his 54^th birthday. It's amazing to live together with a real Costa Rican family. Warm people with huge hearts, a sunny mood and a big family feeling – again a little bit back to how it was in our culture many years ago. They all work together on the land. Everybody has his own job and his own responsibility, there's no stress and we feel a lot of love and respect for each other as we share in the daily farm tasks. Again it´s difficult to explain but it's something that makes us think.

Not everything here is fully ecological – the sons seem to be crazy about motor bikes and the carbon gases seem to be all around here  - still we're learning. Tine has baked bread in the solar oven, together with madre Lydia – without electricity. The solar oven is also a handy way to dry out the already to dehydrated the pieces of chili, ginger, turmeric once they have been ground to a fine powder. A few hours in the oven and they are super dry dry dry. Details about this two objects will follow.

Only two days to go in La Iguana, after that we continue our journey to finally – keep your fingers crossed - help building an earthship, a selfsustainable house made of recycled materials and earth. We'll see what time will bring, but we keep you informed – that is to say, as the internet wants to co-operate with us and if not, patience is always a good skill.

This time it feels real to say:

Pura Vida