Een meditatie midden in het veld, op het ritme van de
ondergaande zon, was het startschot van ons weekend. Er volgde nog een knetterend kampvuur met
hoelahoep en gitaar. Op zaterdag, onze vrije dag, werd er journalistiek werk
geleverd. 's Middags ging ik (Evelien) mee op ‘housewarming-picknick’ met Wim
en Patricia bij een vriend, Jacob, die geheel op eigen kracht een ‘roulotte’
ineengetimmerd heeft – leuk weetje: de isolatie bestaat uit hennep.
En op zaterdagavond werd de pizzaoven aangestoken. De oven
is een overblijfsel van het oude bakkerijtje van weleer.
Je stookt de oven op met hout tot 300°C om pizza’s te bakken. Daarna koelt hij
geleidelijk aan af en kan je achtereenvolgens, afhankelijk van de temperatuur, broden, taarten, koeken en gedroogd fruit
bakken. Maar wij hebben het enkel bij de – zelf gefabriceerde – pizza’s gehouden.
Daarna bolden we richting JJ’s, een cafeetje ‘in de buurt’
waar de muzikale talenten in onze groep zich helemaal konden smijten. De bar bleek
reeds volgepropt met Engelse ‘bourgeoisie’, die ons troepje ongeregeld
argwanend gade sloeg. Maar na de eerste muzieknoten die Grant uit zijn stem en
gitaar haalde, smolten ze helemaal.
Zondag was onze laatste werkdag: Tine – zoals gewoonlijk –
achter de kookpotten en Evelien met schuurpapier in de hand. De laatste avond
en ochtend was volop genieten van de gezellige drukte, met het besef dat de
volgende stop iets stiller zou zijn.
Dag Moulin, dag lieve vrijwilligers en merci Wim en
Patricia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Al wie graag een berichtje achterlaat of een reactie schrijft: laat maar komen!