Acht toppers om je vrijwilligerskuiten voor in te smeren

Het lijkt misschien - af en toe - alsof we hier enkel uitstapjes maken en lekker eten. Mispoes. De reden waarom we niet elke keer onze 'werkervaringen' neertypen op onze blog heeft een logische verklaring. 

We zijn op pad sinds 27 september. Op dat moment lag niet enkel bij ons de herfst en winter op de loer, maar ook in Zuid-Europa worden de nodige voorbereidingen getroffen. Met hout verwarmt iedere ecomens zich. Met stront/compost wordt de grond bedekt om klaargestoomd te worden voor de winter. 'Gebloeide' bomen moeten gesnoeid worden. Enzovoort. Je merkt het al: als wij telkens op onze smakelijke manier zouden vertellen over onze werkavonturen, zou er wel eens slijt durven komen op ons concept. En laat slijt nu het laatste zijn waar wij zin in hebben.

Om jullie toch een idee te geven over onze vrijwilligerstaken, hebben we een top acht bijeengeklutst - omdat er al genoeg 'top tienen' op de wereld rondvliegen - acht toppers om je vrijwilligerskuiten voor in te smeren.

De volgorde klopt min of meer, maar laat ons vooral focussen op de inhoud.

1. Houtstapelen verdient een gouden medaille. Elk gezin waar we terechtkwamen verwarmde zichzelf met - welgevormde of vol uitstekels zittende - houtblokken. 
2. Stront scheppen: wij laten geen ene hoop ongeroerd. Met ons in de buurt heb je gegarandeerd stront aan je knikker - en in je tuin als het eventjes goed loopt!
3. Snoeien, snoeiafval opruimen: om de weelderige boomgroei een beetje in te tomen. 
4. Koken - nog meer uitleg nodig? Niet enkel omdat het moet, wél omdat we volop lekkere receptjes aan het verzamelen zijn. Laat die biomaag van jou niet langer knorren: onze receptjespagina is dé oplossing.
5. Onkruid wieden ... a never ending story. 
6. Plukken: van appel tot paddenstoel. Zelfs een olijf blijft niet langer ongezien in de boom hangen. 
7. Kuisvrouw: met borstel en vod, maken we van jullie huis en tuin een schoon genot - maar aanzie dit niet als een sollicitatie, begot! 
8. Kippen pluimen. Als ware ecofans lag dat uiteraard nogal gevoelig. Maar de filosofie erachter, kunnen we best pruimen! Als diehard ecoman is Wouter, remember van La Tanière des Lutins , er rotsvast van overtuigd dat áls je vlees wil eten, je dan helemaal zelf moet instaan voor het welbehagen van de beestjes en voor de slachting ervan. Op die manier weet je één, wat je op je bord krijgt en twee dat de vleesjes die op je bord liggen een mooi leven achter de rug hebben en niet ergens op industriële wijze gekweekt en gevild werden.